Zaterdag; Terug naar waar het begon

Het leuke aan Valentina en mij is; we kennen elkaar al eigenlijk ons hele leven lang. Toen we ongeveer 7 waren leerden we elkaar kennen bij turnen en liepen hand in hand naar onze ouders, die ons wisten te vertellen dat we tegelijkertijd in hetzelfde kindertehuis hebben gelegen en sinds toen 5 minuten van elkaar af woonden! Nu is het zo dat Valentina en haar gezin inmiddels alweer ongeveer 6 jaar in Friesland wonen, en wij elkaar daarom weinig zien, maar zaten we nu net deze zomer tegelijk samen voor de eerstekeer in onze geboorte stad! Vanochtend om 10 uur stonden we klaar want half 11 hadden we bij hun hotel afgesproken. Het was helemaal in het noorden en we zagen ook dus flink een verschil tussen die buurt, en tussen de buurt waar wij in zitten. Noord is de rijke buurt, zuid is de arme, maar het was wel mooi om beide buurten te zien. Even lekker koffie gedronken en allemmooie verhalen besproken, want ook Henk en Janet zaten hier niet voot een reden. Zij hebben drie kinderen geadopteerd ;
- Pablo, hij is nu 20 en was er vandaag niet bij. Oorspronkelijk uit Colombia.
- Valentina, zij is 17 en oorspronkelijk dus ook uit Colombia.
- Given, hij is als ik het goed heb nu 11 en komt uit Zuid-Afrika.
De reden dat zij in Bogotá zijn is omdat Pablo ook zijn biologische familie heeft gevonden, en daar nu al 3 weken bij op bezoek is. Zijn moeder woont tegenwoordig in Panama, maar probeert eens in de maand naar Bogotá te gaan voor familiebezoek. Nu zijn ze dus met zn allen in Bogotá en wouden wij elkaar graag ontmoeten. Na het koffie drinken gingen we een stukje lopen, om een hele leuke fruit auto te vinden, en opzoek naar een taxi zodat we naar Los Pisingos konden gaan. Los Pisingos is ons kindertehuis. Toen we daar kwamen deed Edwin de poortman eerst wat moeilijk, maar we konden bellen en van die vrouw mochten we direct naar binnen komen. Het was een heel mooi gebouw, met nog een ander gebouw ervoor, wat vroeger diende als opvanghuis voor zwangere vrouwen die dan hun kindje later ter adoptie gaven. We werden gelijk met een heel warm welkom ontvangen en er werkte zelfs een vrouw waarvan mama zei dat ze haar herkende! Los Pisingos is nu niet meer een plek waar de baby's zijn, alleen doen ze hier nog de administratie voor adopties, want de kinderen gaan nu in pleeggezinnen zodat het minder moeilijk is om te wennen aan een gezin. We mochten rondkijken en ook opzoek gaan naar misschien nog oude foto's, en vonden verhaaltjes die we vroeger in een boekje hebben geschreven als bedankje. Hierna kregen we een tour door het huis en kregen we te zien waar wij vroeger lagen. Heel indrukwekkend, en ben ook heel blij dat ik dit samen met Valentina mocht meemaken. Leuke foto's gemaakt op de glijbaan en ineens kwamen er twee vrouwen met verse mini empanadas enwat drinken, super lief allemaal. Papa en mama hebben voor Valentina en mij een trui van Los Pisingos gekocht en daarmee moesten we natuurlijk buiten een hele fotoshoot mee houden. Iedereen wou op de foto en we kregen ook hele dikke knuffels toen we weer terug gingen. Eenmaal in het busje besloten we naar ons deel van de stad te gaan, want zij hadden nog niet bij een local restaurant gegeten en wouden ook graag downtown Bogotá zien. Lekker gegeten bij het restaurant waar mijn moeder ons naartoe had genomen woensdag, en we hebben zoals gewoonlijk weer onzevingers er bij op ggegeten. Hierna iedereen een dikke knuffel gegeven en nog heel veel plezier gewenst in Bogotá, maar ook later als zij terug gaan naar Panama om daar nog vrienden te bezoeken. 'S avonds thuis ggebleven en vol zitten van het eten, wat spelletjes gedaan en vervolgens ons bedje ingedoken. Eindelijk een normaal bed ipv krakende stapel bedden, maar wel gezellig een tweepersoonsbed met Sanna gedeeld, al denkt zij daar inmiddels misschien anders over.

Dag dag :)