Woensdag; Zonder Engels, met Spaans

Vanochtend rond 10 uur kwam mijn moeder binnen met 2 super lieve kindjes waar ik echt op lijk, zeiden papa en mama. De oudste van 6 Danna was super schattig en iets meer verlegen terwijl de jongste, Brayan van 3, al gelijk overal tussendoor rende en lekker enthousiast zich voorstelde. Hier gingen we even wat drinken voor de kindjes kopen en toen naar Crepes & Waffles, een koffietentje in het begin van de hoofdstraat. Heel leuk om mijn moeder weer te zien en ook de twee jongste, die toch wel meer op mij lijken dan mijn andere twee halfbroertjes. Daar lekker koffie gedronken, achter Brayan en Danna aangerend want die liepen telkens naar de bovenverdieping en geprobeerd een beetje te praten, wat toch nog wel moeilijk is. Hierna naar Montserrate, dit kon lopend maar wel tot aan de voet van de berg. Vanaf hier moesten we met de gondel of trein, en aangezien xe trein net íets te stijl voor ons was, namen we de gondel. Boven was het super mooi, helder en kon je echt heeel Bogotá zien (met in gedachten dat dit 40 vierkante km is). Super mooi en ook nog de kerk in geweest. Brayan is heel wild en liep dus ook 10 meter voor de met open staande deuren-kerk nog gillend achter de duiven aan. De rest liep nog achter en ik gauw naar Brayan, die ik vertelde dat we in de kerk stil moesten zijn. Blijkbaar wist hij dit al want vervolgens liep die kleine uitslover de rest van ons bezoek in de kerk met zijn vingertje voor zn mond heel zacht 'sstt ' te gebaren. Hierna naar een marktje wat achter de kerk stond, en daarna wou mijn moeder met ons heel graaf het pad van Christus lopen. Diit pad liep een klein beetje lager aa de zijkant van Montserrate en was echt heel indrukwekkend om te zien. Toen weer naar beneden en op weg naar een restaurant, waar mijn moeder ons de weg naar wees want zij wist een leuke in de stad. Dit was ook het restaurant waar haar schoonzus en nichtje werkten, dus het was fijn dat ik die kon ontmoeten. Hele lieve mensen waren het en stelde zich ook zonder problemen voor aan de rest van mijn gezin. Zoals gewoonlijk heerlijk gegeten en lekker gebabbeld met Danna en mijn moeder, al bleef het lastig want ik moet heel erg mn best doen voor een beetje Spaans, en zij kan geen Engels. Ik had dit al wel verwacht want, hoewel we al super snel in korte tijd wat hebben geleerd dankzij Juul, het is toch anders als je echt de colombiaanse spreektaal wilt spreken. Uiteindelijk maakt het niet uit want het was al fijn genoeg dat ik bij mijn moeder, Danna en Brayan kon zijn en ze kon leren kennen. Savonds niet veel meer gedaan, lekker thuis eten gemaakt; de kunst van het niks doen, maar vooral terug kijken op een super mooie, onvergetelijke dag.